روز جهانی ناشنوایان
روز جهانی ناشنوایان بهانه خوبی است تا افراد عادی جامعه با این قشر بیشتر و بهتر آشنا شوند. بهبود فرهنگ ارتباط با ناشنوایان، آشنایی با زبان اشاره و آگاهی از مشکلات ناشنوایان از اهداف نامگذاری روز جهانی ناشنوایان عنوان شده است. برای مردمی که با وجود نعمت سلامتی، هر روز و هر لحظه از چیزی شاکی هستند روز جهانی ناشنوایان و مناسبت‌هایی نظیر آن می‌تواند تلنگر به جایی باشد. یادآوری این نکته که در همین نزدیکی افرادی هستند که در حسرت سلامتی ما هستند شاید موجب شود کمی قدردان نعمت سلامتی خود باشیم.
مطالب دیگر را در بلاگ ما بخوانید
فرهنگ ارتباط با ناشنوایان
مهم‌ترین معضل جامعه بشری این است که درک تفاوت انسان‌ها برایش مقدور نیست. اغلب ما عادت کردیم تنها با افرادی شبیه خودمان معاشرت کنیم و پذیرش افرادی با ظاهر یا عقاید متفاوت برایمان دشوار است. در حقیقت ما ساده‌ترین راه را انتخاب کرده و افراد متفاوت را به سادگی از گردونه روابط خود حذف می‌کنیم. این موضوع در مورد افرادی که دچار معلولیت یا محدودیت جسمی هستند به واقع ظلم بزرگی است. زیرا فرصت حضور در جامعه که حق همه افراد جامعه است از ایشان سلب می‌شود. روز جهانی ناشنوایان و امثال آن به همین منظور تعیین می‌شوند. با این هدف که عموم مردم با تفاوت‌ها، نیازها، مشکلات و حتّی نحوه ارتباط با ناشنوایان آشنا شوند. زیرا آنها نیز عضوی از این جامعه هستند و پذیرش در جامعه، ایجاد ارتباطات اجتماعی و برخورداری از خدمات اجتماعی حق ایشان است. بنابراین لازم است از فرصت‌هایی چون روز جهانی ناشنوایان برای فرهنگ‌سازی در این زمینه نهایت استفاده صورت گیرد.
آشنایی با زبان اشاره
یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد بشر، ابزار ارتباطی زبان است. همواره در طول تاریخ این جوامع انسانی بودند که زبان‌های مختلف را شکل دادند. جامعه ناشنوایان نیز دارای زبان ارتباطی خاص خود است که زبان اشاره نام دارد. زبان اشاره یک زبان بصری-حرکتی است که بر مبنای نیاز ناشنوایان ایجاد شده است. جالب است بدانید زبان اشاره نیز مانند سایر زبان‌ها در منطقه‌ای با منطقه دیگر متفاوت است. در واقع دو ناشنوا از دو کشور مختلف لزوماً زبان اشاره یکدیگر را درک نمی‌کنند زیرا هر کشوری کلمات و عبارات خاص خود را دارد. البته چون مبنای زبان اشاره بر تصویرسازی است قاعدتاً دو ناشنوا از دو کشور مختلف سریع‌تر از دو فرد شنوا به درک متقابل می‌رسند. حتّی ممکن است فرد ناشنوا در میان خانواده خود از زبان اشاره‌ای استفاده کند که برای دیگر ناشنوایان قابل درک نباشد ولی اعضای خانواده به خوبی با آن ارتباط برقرار کنند. در حقیقت با ورود ناشنوایان به مدرسه مخصوص ناشنوایان، یادگیری زبان اشاره مشترک و ارتباط بین ناشنوایان امکان‌پذیر می‌شود.
در کشور ما اوّلین فردی که آموزش ناشنوایان را آغاز کرد “جبارباغچه‌بان” بود. او برای اوّلین بار آموزش سمعی بصری را وارد سیستم آموزشی کشورمان نمود. در ابتدای کار کسی از ایده او حمایت نکرد ولی او در همان شروع و در عرض یک سال توانست خواندن و نوشتن را به سه کودک ناشنوا آموزش دهد. او در ادامه راه، اوّلین مدرسه ناشنوایان را در تهران تأسیس کرد. در این مدرسه او ابتدا با اختراع الفبای دستی آموزش به ناشنوایان را آغاز کرد. پس از مدّتی او روش ترکیبی را اختراع کرد که هم‌اکنون نیز در نظام آموزشی کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مشکلات ناشنوایان
ارتباط با ناشنوایان
حس شنوایی ارتباط مستقیم با تکلم دارد بنابراین ناشنوایان امکان یادگیری زبان و تکلم را نیز ندارند. به همین خاطر ارتباط با ناشنوایان تنها از طریق زبان اشاره امکان‌پذیر است. عدم آشنایی اغلب مردم با زبان اشاره موجب می‌شود بزرگترین مشکل ناشنوایان برقراری ارتباط با دیگران باشد. محرومیت از ارتباطات اجتماعی می‌تواند معضلات دیگری مانند انزوا و افسردگی در ناشنوایان به همراه داشته باشد. علاوه بر آن بسیاری از مردم هنوز نگاه و رفتار ترحم‌آمیزی نسبت به افراد خاص از جمله ناشنوایان دارند. در نتیجه دوری از جامعه یکی از مهم‌ترین مشکلات ناشنوایان است.
-
همچنین می توانید وارد صفحه همکاری با ما شوید و با ما همکاری کنید و میتوانید کمک های خود را به صورت پرداخت حمایت مالی برای ما ارسال کنید
اشتغال ناشنوایان
انصاف نیست که صرف محرومیت از نعمت شنوایی سبب شود ناشنوایان از زندگی طبیعی محروم شوند. در حقیقت آموزش و تحصیل مهم‌ترین چالش ناشنوایان است. افراد ناشنوایی که در این زمینه موفق باشند به خوبی می‌توانند در دیگر مراحل زندگی نیز موفق باشند. نکته مهم این است که اشتغال ناشنوایان عامل مؤثری در روند زندگی ایشان است. متأسفانه در حالت کلی، پیش‌بینی خاصی برای اشتغال ناشنوایان صورت نمی‌گیرد. این در حالی است که ناشنوایان به صورت ذاتی دارای تمرکز بسیار بالایی هستند و این امتیاز، کیفیت کار ایشان را از افراد عادی متمایز می‌سازد. بسیاری از کارفرمایان به کیفیت بالای کار ناشنوایان اذعان دارند ولی به دلیل عدم توانایی برقراری ارتباط با دیگر همکاران و مدیران و یا عدم توانایی استفاده از تلفن از استخدام ایشان ممانعت می‌کنند.
نیاز ناشنوایان به رابط
مشکل ارتباطات اجتماعی سبب شده تا تنها راه ورود ناشنوایان به جامعه بکارگیری فردی به عنوان رابط باشد. افرادی که به عنوان رابط ناشنوایان فعالیت می‌کنند با تسلط بر زبان اشاره امکان ارتباط ناشنوایان با جامعه را امکان‌پذیر می‌سازند. ولی مسئله اینجاست که با توجّه به دشواری کار رابط، هزینه استخدام آنان نیز کم نیست. در نتیجه بسیاری از ناشنوایان که توانایی مالی مناسبی ندارند نمی‌توانند از رابط استفاده کنند.
عدم توجه به نیازها و مشکلات ناشنوایان و عدم پذیرش آنها در جامعه سبب می‌شود آنها به کنج خلوت و سکوت خود پناه ببرند. در حالی که ناشنوایان نیز مانند دیگر افراد جامعه حق زیستن دارند. بنابراین باید گفت بهترین اقدام در روز جهانی ناشنوایان، پذیرش آنها در جامعه و فراهم کردن زیرساخت‌های ضروری در این زمینه است.