اطعام و کمک به نیازمندان توسط امام حسن(ع)
کمک به نیازمندان و اطعام آنها در سیره پیامبر اکرم(ص) و خاندان ایشان جایگاه ویژه‌ای داشته است. بخشندگی و کرم امامان معصوم(ع) همواره زبانزد خاص و عام بوده است. با این وجود، بخشندگی امام حسن مجتبی(ع) به اندازه‌ای بود که لقب کریم اهل بیت را به ایشان نسبت داده‌اند. چرا که ایشان در برخورد کریمانه و متواضعانه خود با فقرا در عمل، آیه شریف “و امّا السّائل فَلا تَنهر” را به مردم آموختند. در وصف کرم امام حسن(ع) می‌گویند نه تنها هیچ نیازمندی از درگاه ایشان ناامید باز نمی‌گشت بلکه بیشتر از آنچه درخواست کرده بود هم به او عطا می‌شد. این نهایت بخشش، خانه امام حسن(ع) را به پناهگاه و ملجأ نیازمندان و درماندگان تبدیل کرده بود. هر غریب درمانده و نیازمندی که به شهر وارد می‌شد نیز ابتدا سراغ سبط اکبر پیامبر(ص) را می‌گرفت. در شرایط دشوار امروزی، مروری بر روایات انفاق و اطعام نیازمندان توسط امام حسن(ع) تلنگر به‌جایی است برای ما شیعیان که در عمل نیز به پیشوایان خود اقتدا کنیم.
مطالب دیگر را در بلاگ ما بخوانید
بهای آبروی آدمی
روایت است روزی فرد سائلی به در خانه امام حسن(ع) آمد. او گفت:”ای پسر رسول خدا(ص) هیچ چیز برای من باقی نمانده تا آن را به ازای چند درهم بفروشم. سر و وضع ظاهری من نیز گواه سخنان من است. از دار دنیا تنها کمی آبرو برایم مانده که به دنیال مشتری مناسبی برای آن بودم. اکنون به در خانه شما آمدم تا آبرویم را به شما بفروشم” امام حسن(ع) به پیشکار خود دستور دادند به هر میزان که سکه در خانه موجود است به این شخص اهدا کنید. سپس بدون این که با آن شخص روبرو شوند تا شرمنده شود در پاسخ او فرمودند: “ببخش مرا که نمی‌توانم حق تو را ادا کنم. این تمام مالی است که در اختیار داشتم. این مبلغ ناچیز بهای آبروی تو نیست پس آن را از ما بپذیر و بدان نه تو چیزی فروختی و نه ما چیزی خریدیم.”
رأفت بی حد و مرز
در سیره امام حسن(ع) موارد فراوانی از کمک به نیازمندان دیده می‌شود امّا در برخی از آنها نکات اخلاقی خاصی وجود دارد که کریم اهل بیت بودن ایشان را اثبات می‌کند. به عنوان مثال روایت است روزی مردی از اهالی شام امام را در کوچه می‌بیند. برحسب بدگویی‌های دشمنان امام، شروع به فحاشی و لعن ایشان می‌نماید. امام تنها سکوت می‌کنند تا سخنان او تمام شود سپس می‌فرمایند: “من می‌دانم تو غریب هستی و آشنایی با ما نداری. اگر در این شهر غریب نیازی داری بگو تا آن را برطرف سازم. اگر هم به غذا یا لباسی احتیاج داری برایت فراهم کنم.” آن مرد شامی که از بزرگواری و کرامت ایشان شرمنده شده بود گفت: “شهادت می‌دهم شما خلیفه راستین خداوند بر روی زمین هستید. من تا کنون شما را ندیده بودم و گمان باطلی در مورد شما و پدرتان داشتم. از امروز شما برای من محبوب‌ترین خلایق هستید.
بخشش از مال و آبرو
در داستان دیگری آمده است: روزی فردی نزد امام حسن(ع) آمد و گفت: “من بدهی سنگینی دارم و طلبکار من سخت به دنبال مال خود است و به کمک شما نیاز دارم” امام حسن(ع) فرمودند: “هم‌اکنون توانایی پرداخت بدهی تو را ندارم ولی با تو نزد طلبکار می‌آیم و آبروی خود را نزد او گرو می‌گذارم تا به تو فرصت دهد” این شیوه برخورد، اهمیت گره‌گشایی از کار مسلمانان را اثبات می‌کند.
-
همچنین می توانید وارد صفحه همکاری با ما شوید و با ما همکاری کنید و میتوانید کمک های خود را به صورت پرداخت حمایت مالی برای ما ارسال کنید
اطعام نیازمندان
نزول آیه “هل اتی” در شأن خاندان پیامبر(ص) نماد ارزش و اهمیت کمک به نیازمندان در دین مبین اسلام است. نهایت بخشش در اوج گرسنگی تنها از عهده این خاندان کرامت برمی‌آید. آقازاده‌ای که در کودکی این گونه همراه با پدر و مادر خود مشق کرامت می‌کند به حق سزاوار لقب “کریم اهل بیت” است. تنها چنین بزرگ مردی می‌تواند بی‌غرور و تکبر در کنار سفره فقرا بنشیند تا در عوض، آنان را در خانه خود اطعام کند.
لزوم پیروی از اهل بیت
ما مسلمانان گاه فراموش می‌کنیم آیات قرآن دستورالعمل جامع زندگی و اهل بیت الگوهای عملی ما در زندگی هستند. تنها راه سعادت دنیوی و اخروی عمل به تعالیم قرآن و پیروی از اهل بیت (ع) است. آیات متعدد قرآن کریم که بر کمک به نیازمندان، حمایت یتیمان و اطعام نیازمندان تأکید دارند برای دعوت مسلمانان در هر زمان و مکان به این عادات پسندیده است. در حقیقت رفع مشکلات جامعه و زندگی بهتر برای تک تک ما در گرو بها دادن به این تعالیم است. امامان معصوم(ع) نیز با عمل خود اهمیت و ضرورت گره‌گشایی از کار مسلمانان را به ما تذکر می‌دهند.
وقتی در پرداخت خمس و زکات کوتاهی می‌شود، سفره‌های رنگین پر از اسراف و تجمل، جایگزین اطعام نیازمندان می‌شود و کسی نیست اشک یتیمان را بزاید؛ از جامعه اسلامی تنها نامی و پوسته‌ای توخالی باقی می‌ماند. به امید آن روز که با پیروی از اهل بیت، کرامت و عزّت شیعیان واقعی را برای دنیا به نمایش بگذاریم.