اطعام اهل بیت به فقرا به ویژه امام حسین (ع)
کمک به نیازمندان بدون تردید اهل بیت عصمت و طهارت بهترین نمونه و الگوی ما مسلمانان محسوب می‌شوند. بزرگانی که به توصیف دلنشین زیارت جامعه کبیره، احسان و نیکوکاری، عادت آنها و بخشش، از خصلت‌های درونی ایشان است. در این میان، اطعام نیازمندان از مواردی است که به واسطه تأکید خداوند بر آن جزو سیره اهل بیت محسوب می‌شود.
نکته مهم اینجاست که اساساً اطعام حتّی به دوستان و آشنایان نیز از جانب خداوند امری پسندیده و نیکو به شمار می‌رود. زیرا در حقیقت اطعام، دو گونه انفاق را در خود نهان دارد: انفاق مال و انفاق تلاش. زیرا برای اطعام، انسان باید در کنار بخشش مال خویش، نیرو و توان خود را نیز برای رضای خدا و برای تقویت رابطه با برادران دینی خود صرف نماید. بنابراین اطعام فقرا مصداق کامل‌ترین نوع احسان و کمک به نیازمندان است. اهمیت این موضوع به اندازه‌ای است که خداوند همان گونه که اطعام دهندگان را سزاوار پاداش می‌شمارد ترک کنندگان این سنّت پسندیده را نیز نکوهش می‌نماید.
اهمیت کمک به نیازمندان در قرآن
از آنجایی که دین اسلام کامل‌ترین دین برای نوع بشر است برای تمامی مشکلات جامعه بشری راه‌حلی در آن ارائه شده است. یکی از مسائل گریزناپذیر در جامعه وجود اقشار ضعیف و توانگر در کنار هم است. اسلام به منظور کاهش این فاصله و گسترش عدالت به بهانه‌های گوناگون، مسلمانان را به کمک به نیازمندان فراخوانده است. حتّی در بسیاری از موارد، وظیفه مسلمانان و یکی از دستورات دینی به اطعام فقرا اختصاص دارد. به عنوان مثال در مراسم حج، مسلمانان موظف هستند با انجام قربانی به اطعام فقرا بپردازند. مثال دیگر آن که کفاره بسیار از گناهان مانند روزه‌خواری، اطعام فقرا تعیین شده است. تمامی این موارد بیانگر آن است که خداوند کمک به نیازمندان را به عنوان بخشی از زندگی مسلمانان تعیین نموده است.
در قرآن کریم در آیه ۸ سوره انسان، نهایت انفاقی که توسط خاندان اهل بیت صورت گرفته بیان می‌شود تا مسلمانان نیز به پیروی از آنان اطعام نیازمندان ولو در سخت‌ترین شرایط را از ایشان بیاموزند. در این داستان حضرت علی(ع)، حضرت زهرا (س)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) برای ادای نذر خود سه روز روزه می‌گیرند. در هر سه روز هنگام افطار، مسکین، یتیم و اسیری به درب خانه ایشان مراجعه می‌کند و تنها افطار خانواده برای اطعام نیازمندان اهدا می‌شود. روشن است این میزان بذل و بخشش تنها مختص خاندان پیامبر(ص) است و این آیات به عنوان معیار و میزان برای مسلمانان نازل شده است. به ویژه آن که در این آیات تأکید شده آنها تنها برای خشنودی خداوند چنین بزرگوارانه تمام طعام خود را بخشیدند.
در دیگر آیات قرآن نیز نشانی از اهمیت اطعام به ویژه اطعام فقرا دیده می‌شود. به عنوان مثال در توصیف پیامبران بزرگی چون هود(ع) و ابراهیم(ع)، اطعام از سیره پیامبران الهی شمرده می‌شود. در جای دیگر در سوره بلد نیز اطعام از ویژگی‌های اصحاب یمین و اهل بهشت برشمرده شده است.
شما میتوانید کمک های مالی خود را از طریق پرداخت آنلاین کمک مالی ارسال کنید
اطعام در سیره اهل بیت
در ستایش اطعام به ویژه اطعام نیازمندان توسط خاندان پیامبر(ص) همین بس که در میان روایات شواهد فراوانی بر اراده هریک از معصومین در این زمینه وجود دارد. روایات متعددی وجود دارد که ائمه معصوم به مانند پدر بزرگوارشان امیرالمؤمنین (ع) همواره برای کمک به نیازمندان در حال تلاش بودند. داستان کیسه‌های آرد و خرما و شب‌های مدینه نه فقط در زمان حضرت علی(ع) که در زمان فرزندان خلف ایشان نیز بارها و بارها تکرار شده است.
نکته قابل تأمل در شیوه کمک به نیازمندان در سیره معصومین این است که آنها کمک مخفیانه را ارجح دانسته و به آن عمل می‌کردند. به بیان دیگر حفظ شأن و کرامت انسانی محرومین و فقرا آن‌قدر نزد معصومین اهمیت داشت که اغلب تاریکی شب را برای اطعام فقرا انتخاب می‌کردند. روایات فراوانی از شب‌گردی‌های امام علی(ع)، امام حسین (ع)، امام سجاد (ع)، امام صادق(ع) و دیگر امامان برای کمک به نیازمندان وجود دارد. در اغلب این روایات امامان معصوم بر این که شخصاً و مخفیانه اطعام فقرا را انجام دهند تأکید داشتند. که همین مطلب دلیل کافی بر ضرورت این امر و البته میزان رضایت خداوند است که ائمه تنها در پی آن بودند.
در میان امامان معصوم، امام حسین (ع) برای ما شیعیان، مصداق بارز گذشت از مال و جان و عزیزان در راه رضای خداوند هستند. پس این مطلب را با ذکر داستان زیبایی از اطعام فقرا توسط امام حسین (ع) به پایان می‌بریم.
گفته می‌شود روزی عده‌ای از فقرا در مکانی نشسته و تکه‌های نان خشک می‌خوردند. امام حسین (ع) از آنجا عبور می‌کرد که آنها ایشان را به سر سفره خود دعوت کردند. امام حسین(ع) با ذکر آیه “خداوند مستکبران را دوست ندارد” متواضعانه با فقرا هم‌سفره می‌شوند. سپس به آنها می‌فرمایند: “همان گونه که من مهمان سفره شما شدم می‌خواهم شما نیز مهمان سفره من شوید.” سپس آنها را به خانه خود دعوت کرده و به اهل خانه می‌فرمایند: “هرآنچه از طعام که میسر است برای پذیرایی میهمانان من فراهم کنید.”
همچنین می توانید وارد صفحه همکاری با ما شوید و با ما همکاری کنید و میتوانید کمک های خود را به صورت پرداخت حمایت مالی برای ما ارسال کنید